Ենթադրվում է, որ տաճարը կանգնեցված է այն տեղում, որտեղ, ըստ Աստվածաշնչի, խաչվել, թաղվել, ապա հարություն է առել Հիսուս Քրիստոսը: Տաճարում ամեն տարի տեղի է ունենում Սուրբ կրակի ինքնաբռնկման արարողությունը: Տաճարի սուրբ գործերի սեփականության և օգտագործման հիմնարար իրավունքները պատկանում է Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքությանը։ Տաճարի հարավ-արեւմտյան կողմը ուղղակիորեն կից է համալիր գրասենյակային շենքերին: Միջնամասում՝ վեց դավանանքների քրիստոնեական եկեղեցին է՝ հունական ուղղափառ, կաթոլիկ, հայերեն, Ղպտի, Ասորի եւ եթովպական, որոնցից յուրաքանչյուրին հատկացված է իր մատուռները և աղոթքի ժամերը: Հաճախ, նման բաժանումը պատճառ է դառնում տարբեր դավանանքների միջև հակամարտությունների: Որպեսզի չլինի շփոթություն տարբեր կրոնների միջև, տաճարի բանալիների պահպանումը 1192թ-ից հանձնվել է արաբ-մահմեդական ընտանիքին: Դուռը բացելու եւ կողպելու իրավունքը պատկանում է մեկ այլ մահմեդական ընտանիքին՝ Նուսեյբեներին: Այս իրավունքները փոխանցվում են դարերով՝հորից որդուն: